فلسفه‏ی روشن گردشگری اساس و  پایه ای ضروری است برای توسعه ی یک سیاست منسجم. به طور کلی فلسفه ممکن است به عنوان یک سیستم برای هدایت زندگی، به عنوان ساختاری از مبانی رفتار، عقاید، یا سنت ها تعریف شود؛ یا اصول گسترده ی کلی از یک موضوع یا زمینه خاص فعالیت. مطابق با این تعریف کلی برای اهداف کنونی، فلسفه ی گردشگری ممکن است به عنوان یک اصل کلی یا مجموعه ای از اصول تعریف شود که عقاید و ارزش های اعضای یک جامعه در ارتباط با اینکه چگونه گردشگری می تواند در خدمت مردم یک کشور یا منطقه باشد را تعیین کند، و این به عنوان راهنمایی برای ارزیابی مطلوبیت فعالیت های مرتبط با گردشگری عمل می کند.

مهم است که بر نقش حیاتی بکار بردن ارزش های ساکنان یک مقصد در تعیین محتوای سیاست گردشگری تأکید کرد. در واقع، ارزش های ساکنان اساسی فراهم می کند که سیاست و اجزای متنوع آن بر آن قرار دارد. در پایان سیاست های گردشگری که ارزش های ذینفعان، یا میزبانان را منعکس نکند ناگزیر از رسیدن به حمایت های مردمی و سیاسی ناکام خواهد بود. سیاست هایی که حمایت سیاسی بلند مدت نداشته باشند محکوم به شکست هستند.

تمایز فلسفی گاهی اوقات میان مقصدهای ارزش محور و بازار محور ایجاد می شود، در حالیکه جذابیت مفهومی در عمل تا حدودی مبهم است. هیچ مقصدی نمی‏تواند رقابتی باشد مگر اینکه در جذب بخشهای سودآور بازار در بلند مدت موفق باشد. در همین راستا، هیچ مقصدی نمی‏تواند پایدار باشد مگر، زمانی که بازده اقتصادی تولید کند، همچنین در حفظ حقانیت ارزش محوری مورد نیاز در یک جامعه دموکراتیک موفق باشد.

منبع:

Goeldner, Charles R, J. R. Brent Ritchie., Tourism: principles, practices, philosophies —9th ed. Published by John Wiley & Sons, Inc

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: